Aanleiding voor het onderzoek van een universiteit in Edinburgh was het feit dat uit eerder onderzoek het beeld naar voren komt dat automobilisten fietsers juist dichterbij passeren, als er fietsstroken zijn. Kennelijk omdat men vindt dat een verfstreep de fietser al enige bescherming biedt.

Om die veronderstelling in de praktijk te toetsen, werden met een fiets voorzien van videocamera’s 14 verschillende trajecten gereden, met en zonder fietsstroken. Uit die testen bleek dat een fietsstrook de afstand tussen fietser en automobilist met 16 cm vergroot. Het maakte daarbij nauwelijks verschil of een fietsstrook is voorzien van een gekleurde toplaag. De aanname dat fietsstroken averechts kunnen werken, werd dus niet bevestigd.

Maar opmerkelijker is de conclusie dat de afstand fiets-auto in veel meer afhangt van andere factoren. Met als belangrijkste: de wegbreedte, de aanwezigheid van parkeervoorzieningen en de aanwezigheid van voertuigen in de tegengestelde richting.

De analyse maakte ook duidelijk dat er nog een grote onbekende variabele meespeelt, namelijk de bestuurder van de auto. Die factor varieert al naar gelang de streek (culturele verschillen), de plaats (congestie) en zelfs het tijdstip van de dag (frustratie in het spitsuur).

Het brengt de Engelse onderzoekers tot de conclusie dat men eerst naar andere oplossingen moet kijken, voordat men tot fietsstroken besluit, zoals verlaging van de verkeersintensiteit cq. de snelheid van het autoverkeer.

In Nederland is onlangs op initiatief van het Fietsberaad op 12 locaties een onderzoek gestart naar het effect van fietsstroken. Met behulp van videoregistratie zal onder meer worden bepaald welke afstand inhalende automobilisten aanhouden tot fietsers bij verschillende strookbreedtes.