Het percentage fietsgewonden met als oorzaak een eenzijdig ongeval varieerde in de jaren 2010 tussen de 17 en de 85 procent, zo blijkt uit het literatuuronderzoek waarin vooral studies uit Europese landen – Scandinavië, Nederland, België, Ierland en Zwitserland – zijn opgenomen en enkele uit Canada en Australië. In de meeste studies is een eenzijdig ongeval de belangrijkste ongevalsoorzaak en is er geen noemenswaardige verandering ten opzichte van de periode daarvoor. Bij studies die gebaseerd waren op vragenlijstonderzoek of op een steekproef kleiner dan 500 viel het percentage lager uit dan bij studies die gebaseerd waren op ziekenhuisdata en grotere steekproeven. In het laatste geval varieerde het percentage tussen de 52 en de 85 procent. Deze variatie kan mogelijk deels worden toegeschreven aan het aandeel fietsers in een land. Hoe groter dat is, hoe beter de infrastructuur en hoe beter het andere verkeer aan fietsers gewend is.
 
Controleverlies en uitglijden waren de meest voorkomende oorzaken van eenzijdige fietsongevallen. Daarnaast zijn aanrijdingen met een object, het ontwijken van andere weggebruikers en het schuin oversteken van tramrails typische oorzaken. Omdat een ongeval meestal van meerdere factoren tegelijk afhankelijk is suggereren de auteurs om meer aandacht te besteden aan de interactie tussen de infrastructuur, de fietser, andere weggebruikers en technische aspecten van de fiets. Een combinatie van hoogwaardige en goed onderhouden infrastructuur, het benadrukken van een veilige snelheid en veilig fietsgedrag, verbeterd wegontwerp en verbeterde technische eigenschappen van de fiets zou zo moeten leiden tot een grotere fietsveiligheid.   
 
Wetenschappers van de universiteit van Tampere in Finland voerden dit onderzoek uit op basis van  22 relevante artikelen over fietsongevallen in het tijdvak 2010-2021.