Van de geregistreerde OV-ongevallen vallen er vooral veel slachtoffers onder de tegenpartij en veel minder onder de inzittenden van het OV-voertuig zelf. De politie registreerde in 2010-2019 jaarlijks gemiddeld 21,2 doden door ongevallen mét het OV-voertuig (bus, tram en trein) en gemiddeld 0,6 doden bij ongevallen ín het openbaar vervoer. Bij de slachtoffers onder de tegenpartij gaat het in de meeste gevallen om een kwetsbare verkeersdeelnemer (voetganger, fietser of brom-/snorfietser). Het werkelijk aantal slachtoffers met het OV is niet bekend, omdat deze voertuigcategorieën (bus, trein, tram/lightrail) niet afzonderlijk onderscheiden worden in het (door het CBS vastgestelde) aantal verkeersdoden. 
 

Er zijn verschillende maatregelen mogelijk om de verkeersveiligheid van het OV te verhogen, zoals infrastructurele maatregelen (veilig aangelegde vrijliggende bus- en trambanen, veilige spoorwegovergangen), goed onderhoud van de OV-infrastructuur, botsvriendelijker ontwerp van de voorkant van het OV-voertuig, of systemen die een noodstop faciliteren. De veiligheid van de inzittenden kan worden verhoogd door een botsvriendelijk interieur.    
 

Op onbeveiligde overwegen op reizigerslijnen doen zich relatief veel treinongevallen voor. Zij zijn niet voorzien van overwegbomen en waarschuwingslichten. ProRail streeft ernaar om vóór 2028 alle openbare onbeveiligde overwegen op te heffen, te beveiligen, ongelijkvloers of niet langer openbaar toegankelijk te maken. Om de veiligheid rondom het treinspoor te verbeteren, wordt op het gevaarlijk gedrag van verkeersdeelnemers gehandhaafd met onder andere ‘slimme camera’s’.   
 

Aangezien er maar weinig recent onderzoek over de veiligheid van het OV beschikbaar is, zijn ook oudere studies geraadpleegd. De transitie richting zelfrijdende auto’s kan in de toekomst gevolgen hebben voor de veiligheid van het openbaar vervoer; bijvoorbeeld wanneer een deel van het OV door zelfrijdende shuttles wordt overgenomen.