Het gaat om erftoegangswegen type 1 met een rijbaanbreedte variërend tussen de 4,50 en 6.20 meter. Enerzijds is het de wens om te conformeren aan de richtlijnen voor een minimale breedte van de suggestiestrook van 1,70 meter. Anderzijds hebben de wegen in de gemeente vaak een te geringe breedte om hieraan te voldoen.
Kenmerkend voor veel wegen in het buitengebied zijn een lage intensiteit, lange rechtstanden, veel zware voertuigen waaronder tractoren en veel verschillende weggebruikers van wandelaars tot grote vrachtwagencombinaties.
Wegbreedte
De eenvoudigste oplossing is om wegen te verbreden zodat we voldoen aan de wens van een minimale breedte van 1,70 meter. Helaas is dit vaak lastig te realiseren vanwege ruimtegebruik en hoge investeringen. Bredere wegen kennen ook nadelen. Als men de weg verbreedt, om zo makkelijk (fiets)suggestiestroken van 1,70 meter breedte te realiseren, is de kans groot dat snelheid van gemotoriseerd verkeer toeneemt. Daarnaast wordt de weg aantrekkelijker voor bredere en langere voertuigen.
Verkeersveiligheid
Kan een (fiets)suggestiestrook met een geringe breedte de verkeersveiligheid verbeteren? Is een (fiets)suggestiestrook met een breedte tussen de 1.00 en 1,70 meter ook een aanvaardbare veilige keuze, zonder dat dit leidt tot meer (ernstige) (fiets)ongevallen? Of moeten we, als we niet aan voorkeursbreedte voldoen, overstappen op kantmarkering? (Fiets)suggestiestroken geven namelijk wel een bepaalde uitstraling aan een weg, en maken duidelijk dat rekening moet worden gehouden met fietsers.
Richtlijnen markering
Duurzaam Veilig kent de Essentiële Herkenbaarheidskenmerken (EHK). Het doel hiervan is dat de weggebruiker op basis van markering beter kan bepalen welke regels gelden op een weg. De functie van de markering is daarbij uitgebreid van zuiver geleidend naar herkennend. Het zijn richtlijnen en dus niet wettelijk geregeld. In Nederland komen we allerlei verschillende verschijningsvormen tegen. De verschillende verschijningsvormen maken het moeilijker voor de weggebruikers om de betekenis van de markering op een juiste wijze interpreteren. Zo worden bijvoorbeeld kantstroken vaak (nog) niet geassocieerd met 60 km/uur wegen.
Meer onderzoek gewenst
Hoe ervaart de weggebruiker de wegindeling en bij welke markering (wegindeling) houdt men het meest rekening met fietsers, wandelaars of overige verkeersdeelnemers. Misschien past een weggebruiker op een weg met een smallere suggestiestrook wel eerder snelheidsheidsgedrag aan dan bij toepassing van een kantstrook of bredere (fiets)suggestiestrook.
In 2013 hebben gemeenten in de kop van Overijssel (Staphorst, Steenwijkerland en Zwartewaterland) een wegbelevingsonderzoek gedaan. Hoe komt het wegbeeld over op de gebruiker. Met medewerking van de gemeenten, politie IJsselland, Regionaal Orgaan voor de Verkeersveiligheid in Overijssel (ROVO), actieve inwoners uit de kop van Overijssel en leden van de rijschoolbranche is hier onderzoek naar gedaan. Omdat het wegbeeld per weggebruiker verschilt zijn drie leeftijdscategorieën onderscheiden, namelijk:
- de jonge onervaren bestuurder (18-24 jaar),
- de ervaren bestuurders (25–59 jaar),
- de zeer ervaren bestuurders (60 jaar en ouder).
Voor de groep 18-24 jaar is gebruik gemaakt van plaatselijke rijscholen. In totaal hebben 58 teams aan het onderzoek deelgenomen. Dit onderzoek gaf een goede inkijk over de ervaring van het wegbeeld door de weggebruiker.
Gemeente Staphorst ziet graag een dergelijk onderzoek ook uitgevoerd naar de vraag hoe verschillende soorten wegindelingen overkomen op weggebruikers. Met welke indeling of uitstraling van de weg informeren wij de weggebruiker het beste over de gewenste snelheid en aanpassing snelheidsgedrag? Dit aangevuld met snelheidsmetingen, onderzoek naar passeerafstanden en ongevallencijfers. Resultaten uit deze onderzoeken zouden niet alleen de Gemeente Staphorst, maar ook andere gemeenten verder helpen bij het beantwoorden van de vraag naar een verkeersveilige wegindeling.
