Dit blijkt uit een korte enquête van het Fietsberaad onder personen die direct betrokken zijn bij ontwerp of realisatie van fietsinfrastructuur, zoals ontwerpers, bestekschrijvers en wegbeheerders.

Volgens de respondenten neemt bij nieuwe situaties de verkeerskundige van de wegbeheerder (35%) of degene die het verkeerskundig ontwerp maakt (34%) meestal het initiatief om fietspaaltjes toe te passen. In bestaande situaties is het vooral de (buitendienst van de) wegbeheerder (18%) die het initiatief hierin neemt.

Ruim 40% van de respondenten zegt altijd te toetsen of een paaltje wel echt noodzakelijk is. Daarnaast geeft nog eens 29% aan dit regelmatig te doen. Slechts 11% van de respondenten toetst dit (bijna) nooit en 19% soms.

Als het gaat om de zichtbaarheid van de fietspaaltjes krijgt reflectie de meeste aandacht, gevolgd door goede verlichting in omgeving en de kleur van de paal.

Een inleidindende ribbelmarkering wordt slechts zelden genoemd. Slechts 5% van de respondenten geeft aan altijd ribbelmarkering toe te passen; 76% doet dit nooit of bijna nooit.

Belangrijkste reden om het niet te doen is onbekendheid met de ribbelmarkering. Dat is opvallend omdat wel vaak het ASVV erbij wordt gepakt als het gaat om de uitvoering en daarin wordt de noodzaak van een inleidende ribbelmarkering expliciet benoemd.

Maar kennelijk is dit niet voldoende. Daarom zouden er duidelijker richtlijnen moeten worden opgesteld, zo stelt het Fietsberaad in de notitie over dit onderzoek. De richtlijnen moeten worden verankerd in de betreffende CROW-publicaties en zeker in de ASVV.

Ondertussen kunnen wegbeheerders gebruik maken van het 'Keuzeschema sanering paaltjes op het fietspaden' die het Fietsberaad deze zomer uitbracht. Daarin wordt ingegaan op nut en noodzaak van fietspaaltjes en de juiste uitvoeringsvorm, inclusief ribbelmarkering.