Uit het onderzoek blijkt dat in nieuwe situaties meestal de verkeerskundige of de ontwerper degene is die bepaalt of er een paaltje op het fietspad wordt geplaatst. In bestaande situa-ties is het vaak de wegbeheerder (buitendienst) die paaltjes plaatsen, veelal op basis van klachten.

In de RAW-systematiek zijn geen standaarden opgenomen voor de toepassing van paaltjes. Dit kan dus niet de oorzaak zijn van het verschijnen van (onnodige) paaltjes in bestekken. De bepalingen in de UAV maken het ook erg onwaarschijnlijk dat aannemers zelf (al dan niet uit gewoonte) paaltjes plaatsen.

Bij het ontwerpen en toepassen van fietspaaltjes wordt veelal gebruik gemaakt van de richt-lijnen van CROW en meer specifiek de ASVV. Des te opvallender is het dat inleidende rib-belmarkering bijna nooit wordt toegepast, aangezien in de ASVV expliciet wordt benoemd dat dit wel noodzakelijk is. Slechts 5% van de respondenten geeft aan altijd ribbelmarkering toe te passen; 76% doet dit nooit of bijna nooit. Belangrijkste reden om het niet te doen is onbekendheid met de ribbelmarkering.