Groen Links constateert dat de fiets, in al zijn eenvoud, het belangrijkste alternatief voor de bereikbaarheid per auto is, zeker voor Amsterdammers. Tegelijk is het de vraag of het belang van de bereikbaarheid per fiets wel voldoende is onderkend door de achtereenvolgende bestuurders van stadsdeel Centrum. In de nota ‘De Bereikbaarheid van de Amsterdamse binnenstad’ (2005) werd niet alleen stelling genomen tegen éénrichtingverkeer voor auto’s, maar ook gepleit voor 18 nieuwe parkeergarages in en rond de binnenstad. De nadruk ligt op verbetering van het straatbeeld en in mindere mate op terugdringing van het autoverkeer en facilitering van de fietsers. Zo is door het vorige stadsdeelbestuur de strijd aangebonden tegen het hinderlijk fietsparkeren in de openbare ruimte, zonder daarbij voldoende alternatieven aan te bieden. De aantrekkingskracht van de Amsterdamse binnenstad moest vooral vergroot worden door een schone, hele en vooral lege openbare ruimte. Dat is duidelijk terug te zien in diverse door stad en stadsdeel uitgevoerde herprofileringen. Tegelijkertijd is de populariteit van de fiets als vervoermiddel om het Centrum te bereiken in de afgelopen jaren behoorlijk toegenomen. De spanning tussen de vraag naar fietsparkeerplekken en het streven naar een lege openbare ruimte neemt daardoor steeds grotere vormen aan. Zozeer, dat er zelfs gesproken wordt van een fietsinfarct in de Amsterdamse binnenstad. Niemand is tevreden. De fietser kan zijn fiets niet makkelijk kwijt, de doorgang voor rolstoelgebruikers wordt belemmerd en het streven naar een lege openbare ruimte ontaardt juist in een chaos die iedere ruimtelijke kwaliteit teniet doet. Duidelijke beleidskeuzes zijn nodig om deze impasse te doorbreken. Een trendbreuk zelfs.

Groen Links kiest, op basis van literatuuronderzoek, nadrukkelijk voor uitbreiding van het aantal (onbewaakte) fietsenrekken als hoofdoplossing voor de fietsparkeerproblemen in het Centrum. Stallingen (bewaakt) zijn ook nodig, maar dat is vooral een oplossing voor langparkeren, met name bij het Centraal Station en bij kantoren. Bezoekers van winkelgebieden en onderwijsinstellingen willen hun fiets zo dicht mogelijk bij de bestemming neerzetten en zo min mogelijk extra handelingen verrichten. Deze keuze voor ‘rekken en klemmen’ concretiseert Groen Links voor verschillende locaties in het centrum. Met enkele opvallende ‘generieke’ uitspraken:
- waar nodig plaatsing van fietsenrekken op de plek van autoparkeerplaatsen;
- ‘elke nieuwe woning een fietsenberging’ opnemen in Basiskwaliteit Woningbouw Amsterdam';
- de centrale stad moet (financiële) medeverantwoordelijkheid dragen voor
fietsparkeervoorzieningen bij grootstedelijke bestemmingen, ook als het om onbewaakte maaiveldvoorzieningen gaat en al dan niet bewaakte stallingen bij stations.

Amsterdam Anders/De Groenen heeft over fietsbeleid eenzelfde stellingname (‘alleen met de fiets als voornaamste vervoermiddel kan het centrum zowel levendig als leefbaar zijn’), maar legt ook meer algemeen de nadruk op de onvermijdelijke spanning tussen fietserswensen en beschikbare ruimte. En komt daarom met een pleidoor voor maatwerk. “Enkel door goed te kijken naar de behoefte vanuit de fietsers en de eisen van de locatie kan je een fietsparkeerplek maken die comfortabel, veilig en prettig is voor zowel fietsers als overige verkeersdeelnemers. Het is dan ook belangrijk om je niet te beperken tot één standaardoplossing (zoals het ‘nietje’), maar hier flexibel mee om te gaan. Alleen zo kan je garanderen dat er voldoende fietsplekken zijn, die tegen beheersbare kosten zorgen voor de juiste mate van bescherming en veiligheid, en bovendien goed passen in het straatbeeld.”