Volgens de Duitse richtlijnen zijn fietsstroken pas aan de orde bij een wegbreedte van minimaal 7 meter. In een aantal steden in Baden-Württemberg werden de effecten onderzocht van het aanbrengen van eenzijdige of tweezijdige fietsstroken op wegen binnen de bebouwkom smaller dan 7 meter, waar tot 12.000 voertuigen per dag passeerden.

Uit de samenvatting van het onderzoek dat nu beschikbaar is valt af te leiden dat de eenzijdige fietsstroken weinig succesvol waren. De positieve effecten vielen weg tegen de negatieve effecten als gevolg van het feit dat zo'n oplossing onduidelijkheid schept voor weggebruikers.

Over de tweezijdige fietsstroken zijn de onderzoekers wel te spreken. Belangrijkste resultaat is dat er minder conflicten werden waargenomen. Verder nam de snelheid van het autoverkeer af. En hoe smaller de rijloper, hoe groter de afname van de snelheid.

Uit videowaarnemingen bleek verder dat de afstand tussen automobilist en fietser bij het inhalen licht toenam, evenals de afstand van de fietser tot de trottoirband.

Brede stroken (1,40m) scoorden over het algemeen beter dan smallere stroken (1,25m ).

Conclusie van het onderzoek: tweezijdige fietsstroken met een smalle rijloper zijn goed in te zetten op wegen smaller dan 7 meter in gevallen waar andere oplossingen, zoals een andere indeling van het parkeren cq. een snelheidsreductie (van 50 km/uur) tot 30 km/uur, niet haalbaar zijn.