Omdat in maart 2007 de burgers van Leiden bij referendum een RijnGouweLijn door het centrum afwezen, moest de gemeente Leiden een nieuw verkeersplan maken - inclusief een fietsplan. In de analyse van dit plan kenden verschillende lijnen conclusies die dicht bij elkaar lagen en met elkaar verbonden konden worden tot ‘Eén Groot Kernpunt’: Het gaat om verkeersveiligheid en dan specifiek om de sterke verwevenheid van fietsverkeer en autoverkeer: fietsroutes samenvallend met te drukke autoroutes; teveel kruisingen met drukke autoroutes. De kern-opgave is dan ook duidelijk: ontvlechting.
Hoofdfietsroutes die kruisen met een drukke ringweg – al snel komt dan de gedachte op aan conflictvrije, ongelijkvloerse kruisingen. En de tweede gedachte is vaak bijna even snel: onhaalbaar, utopisch. Bij nadere beschouwing bleek dat utopische erg mee te vallen. In totaal gaat het om liefst 17 kruisingen ringweg/hoofdfietsroutes. Van die 17 resteren er, alle vaststaande plannen meewegend, slechts 2 echt grote knelpunten!
Bij de 5 reeds gerealiseerde fietstunnels ging het in het verleden al vaak om meeliften; bij 5 andere gaat het daar nu heel concreet om. De kansen liggen er; de voornemens zijn er. Of het lukt om uiteindelijk met een kwaliteitsvolle oplossing voor de fietsroutes mee te laten liften, is natuurlijk nog de vraag. Belangen moeten steeds weer bevochten worden. Maar het inzicht dat er bij dit soort grote en dure projecten zoveel te bereiken valt zonder specifiek fietsgeld, door fietsverkeer mee te nemen in een integrale oplossing, is al van groot belang.