Aanleiding is dat op veel locaties wegbeheerders door middel van tellingen inzicht proberen te krijgen in de ontwikkeling van het gebruik van hun fietsvoorzieningen. Het is daarbij van belang om natuurlijke variaties in fietsintensiteiten door weersinvloeden uit te filteren.
Voor de eerste opzet van het rekenmodel zijn fietstellingen en weerdata over een aaneengesloten periode van elf jaar gebruikt. De gegevens zijn doorgerekend voor een proeflocatie op de Veluwe. Daaruit blijkt dat het mogelijk is om een groot deel van de variatie te voorspellen met een model.
Uit de eerste analyse lijkt te volgen dat als er al sprake is van een trend in fietsverkeer deze negatief is voor de betreffende locatie. Dat wil zeggen dat vanaf 2000 het fietsverkeer daar iets is afgenomen als gecorrigeerd wordt voor weersvariaties. Het model is echter nog niet betrouwbaar genoeg om dit met zekerheid te kunnen vaststellen. 
Bepaalde variaties kunnen nog niet door het model verklaard worden. De onderzoekers nemen aan dat veel van deze variatie het gevolg is van de zogenaamde geheugenterm, waarbij extra veel fietsers de weg opgaan bij de eerste mooie dagen na een lange periode met slecht weer. 
De resultaten vormen de basis voor een vervolgonderzoek naar de verdere ontwikkeling van een betrouwbaar model dat een waarnemingsreeks van fietsverkeer kan corrigeren voor het weer. Met deze correctie kunnen ook fietstellingen van verschillende locaties beter met elkaar worden vergeleken, zodat een betrouwbaarder beeld ontstaat van het netwerkgebruik. Uiteindelijk doel van het onderzoek is om belangrijke feitelijke trends, opgeschoond voor toevallige weersomstandigheden, zichtbaar te maken voor bestuurders en beheerders.