Steden als Amsterdam, Den Haag en Utrecht kennen al dergelijke parkeernormen. De normen geven aan hoeveel fietsparkeerplekken beschikbaar moeten zijn bij de nieuw- en verbouw van kantoren, bedrijven en voorzieningen, zoals supermarkten en crèches. Het gaat dan om plannen waarvoor de ontwikkelaar een omgevingsvergunning moet aanvragen.

Parkeergarages
De fietsparkeerplekken moeten op eigen terrein gerealiseerd worden. Vaak is dat in de vorm van een inpandige stalling in het nieuwe of verbouwde gebouw. De gemeente stelt in de  parkeernorm kwaliteitseisen aan die stalling.
Bij nieuw gebouwde autogarages is een eis dat deze toegankelijk zijn voor de fiets en andere tweewielers en dat de scheiding tussen beide delen flexibel moet zijn. Met deze ontwerpeis kan beter worden ingespeeld op veranderingen in de voertuigkeuze, aldus de gemeente. Daarnaast maakt deze eis de functionele invulling van het gebouw ook groter wanneer een nieuwe functie een andere verhouding van auto’s en fietsen vraagt.

Woningen
Fietsparkeren voor woningen is nu geregeld in het landelijke Bouwbesluit 2012. Bij de invoering van de Omgevingswet - naar verwachting in 2018 - wordt het Bouwbesluit 2012 waarschijnlijk vervangen door het Besluit Bouwwerken Leefomgeving (BBL). In het eerste concept van het BBL is een aantal bruikbaarheidsvoorschriften - waaronder de (fietsen-)berging - niet meer opgenomen. Als de bruikbaarheidsvoorschriften komen te vervallen kan een gemeente - net als voor niet-woonfuncties - voor de woonfunctie fietsparkeernormen hanteren die via bestemmingsplannen geborgd zijn. Rotterdam hanteert dan een norm van 1 fietsparkeerplaats per ongeveer 20m² gebruiksvloeroppervlak), met een minimum van 2 fietsparkeerplaatsen en een maximum van 5 fietsparkeerplaatsen.