Het is niet vanzelfsprekend dat methoden die op vliegvelden en autowegen worden gebruikt om gladheid te bestrijden ook succesvol zijn op fietspaden en voetpaden. Een autowiel is immers iets anders dan een fietsband of een schoenzool. Traditionele methoden als sneeuwschuiven en zout strooien hebben dan ook maar beperkt effect op fietspaden.
Op veel locaties in binnen- en buitenland past men daarom inmiddels combinaties van schuiven, vegen en sproeien toe. Sneeuw wordt zoveel mogelijk aan de kant geschoven en eventueel weggeborsteld en vervolgens gaat er zout water overheen.
De ervaringen in zowel Scandinavië als in ons land leren dat deze aanpak redelijk werkt, maar ook dat de praktisch invulling nogal wat voeten in de aarde heeft. Zo zijn er bijvoorbeeld zwaardere machines nodig, je moet meer kennis hebben over de – verwachte – weersomstandigheden en ook aan het personeel worden hogere eisen gesteld.
Maar het belangrijkste is wellicht dat er maar weinig gedegen onderzoek bekend is over de effecten van de verschillende methoden. Dat geldt ook bijvoorbeeld ook in Zweden, waar de Swedish Transport Administration VTI hard werkt aan de ontwikkeling van technieken om de hoeveelheid zout op een voet- of fietspad precies te kunnen meten en om het effect van anti-gladheidmaatregelen te kunnen kwantificeren.
Hetzelfde geldt ook voor Nederland, waar onderzoek naar de effectiviteit van anti-gladheidmaatregelen ook nog in de kinderschoenen staat. Zo zullen veel wegebeheerders benieuwd zijn naar de resultaten die Leeuwarden gaat boeken met de inzet van tien nieuw aangeschafte pekelsproeiers voor de fietspaden. In navolging van Heerhugowaard gebruikt men daarbij water gemengd met 20 procent zout, aanzienlijk minder dan met het zogenaamde natstrooien gebruikelijk is.
In Heerhugowaard was men tevreden met de resultaten tot nu toe, andere gemeenten kijken nog de kat uit de boom. In Leeuwarden zijn in ieder geval op verschillende punten sensoren in het wegdek aanbracht die gegevens over temperatuur en zoutgehalte doorgeven. Wellicht is er na deze winter dus meer bekend over de resultaten.
In Helsinki beproeft de gemeente ondertussen een nieuw product om gladheid te bestrijden. Het is van het bedrijf 3ICE en gebaseerd op azijn en biologisch afbreekbaar. En het zou moeten werken tot min 50 graden. Ook zou het vriendelijk zijn voor hondenpoten.
De fietser zelf kan toouwens ook rekening houden met winterse omstandigheden. De Fietsersbond beveelt bijvoorbeeld de aanschaf van winterbanden aan, die steeds meer bandenfabrikanten in het assortiment voeren. En in Duitsland voert de fietsindustrie campagne om fietsers voor te lichten hoe ze het best hun e-fiets kunnen prepareren. Zo neemt de reikwijdte van de e-fiets af bij kou. Daarom wordt aangeraden de accu binnen op te slaan en te laden. Hetzelfde geldt overigens voor de batterijverlichting, die door steeds meer fietsers gebruikt wordt.