In Amerika werken auto- en fietsfabrikanten al aan systemen en communicatieprotocollen die de fiets beter herkenbaar moeten maken voor bijvoorbeeld zelfsturende auto’s. Daartoe kunnen fietsen worden voorzien van speciale elektronica waarmee de herkenning door zo’n auto een stuk makkelijker wordt. Maar willen fietsers dat eigenlijk wel?

Onderzoekers van de TU Delft vroegen het de fietsers zelf. Om te bezien of men er anders tegenaan kijkt in landen waar minder fietsvoorzieningen zijn, legden ze de vraag voor aan zowel Nederlandse als Noorse fietsers.

De gesprekken maakten duidelijk dat fietsers vooral willen dat ze goed worden opgemerkt door zelfsturende auto’s en dat zo’n auto ook duidelijk laten zien dat ze de fietser hebben opgemerkt. Je kunt immer niet meer vertrouwen op het oogcontact met een bestuurder. Ingebouwde detectievoorzieningen in de fiets kunnen die interactie tussen fiets en automatisch voertuig verbeteren. Daar concentreert zich veel onderzoek op. Maar, zo signaleren de onderzoekers van de TU-Delft, dat gebeurt veelal zonder rekening te houden met de daadwerkelijke eindgebruikers.

Uit de gesprekken met fietsers bleek dat de geïnterviewden nog wel wat zien in een 'omgekeerde' voorziening waarmee ze zelf geïnformeerd worden over de locatie van andere weggebruikers en of die eventueel zijn voorzien van communicatieapparatuur. Maar de analyse bracht ook aan het licht dat fietsers aarzelen over ingebouwde detectievoorzieningen op de eigen fiets. Omdat ze zich afvragen of het ook echt werkt, maar ook vanwege het ethische aspect waarbij de verantwoordelijkheid voor de veiligheid wordt gelegd bij de meer kwetsbare verkeersdeelnemers. Het veiligheidsaspect moet in de eerste plaats worden neergelegd bij het automatische voertuig, zo vinden de meesten. Verder kan een eventuele verplichting om dergelijke apparatuur aan te brengen op een fiets leiden tot hogere kosten en dat kan gebruikers ontmoedigen om te kiezen voor deze vorm van actief vervoer.