Het onderzoek werd uitgevoerd door een team van antropologen en studenten van de UVA en onderzoeksbureau Wijkwiskunde. Voor het onderzoek werd een combinatie van verschillende onderzoeksinstrumenten ingezet. Naast het tellen van fietsers spraken de onderzoekers met 280 buurtbewoners over hun ervaringen met fietsen in Nieuw West. Dat gebeurde in huis-aan-huis gesprekken en groepsdiscussies. Ook werd een groot aantal fietsers op straat gefotografeerd om meer te weten te komen over wie er precies fietsen.
De conclusies van onderzoek stroken met eerdere onderzoeken naar het fietsgebruik onder allochtonen. Bij jongeren scoort de fiets slecht. Dat begint al vanaf een jaar of tien. Vooral Marokkaanse jongeren vinden de fiets dan niet cool meer. Tot die leeftijd wordt er nog wel veel gefietst, hoewel kinderen de fiets dan vooral als speelgoed zien. Ze weten ook weinig af van de verkeersregels. En vaak lopen ze naar school of worden ze gebracht met de auto.
Bij de oudere allochtonen komt de fiets weer in beeld. Marokkaanse mannen zijn over het algemeen positief over de fiets. Vrouwen ook wel, maar die zijn wat angstiger en onzekerder in het verkeer. Redenen om niet te fietsen zijn er genoeg (weer, kosten,enz). Maar ook de gezondheid wordt als argument gebruikt: ik ben te zwaar om te fietsen. Om de fiets een beter imago te geven onder jongeren zou de combinatie sport en fiets een ingang kunnen bieden want dat slaat nog wel aan in deze groep.