Hugo Kampen en Wilbert Wentink onderzochten in het kader van hun studie of en waarom er in Amsterdamse krachtwijken minder wordt gefietst. Krachtwijken zijn wijken waar de kwaliteit van de leefomgeving door een cumulatie van problemen flink achter loopt bij die van andere wijken in de stad. Het zijn voor het merendeel ook wijken met een onevenredig hoog aandeel niet-westerse allochtonen. In vier van de vijf krachtwijken in Amsterdam wordt inderdaad minder gefietst dan het gemiddelde in Amsterdam. In de Vogelwijck bedraagt het fietsaandeel bijvoorbeeld 29 procent tegenover 39 procent voor Amsterdam. In Osdorp-Oost ligt het fietsaandeel op 16 procent.
De oorzaken zijn niet in alle wijken dezelfde. Algemeen geldt wel dat het hogere aandeel niet-westerse allochtonen in een wijk meespeelt. Uit status- en cultuuroverwegingen fietsen zij nauwelijks. Ook het hoge aandeel jongeren dat in het bezit is van een openbaar vervoer abonnement speelt een rol. Er is echter ook een aantal factoren die wijkspecifiek zijn, dat wil zeggen: factoren die slechts voor één of twee wijken van invloed zijn. Voorbeelden hiervan zijn slechte fietsenstallingen, goede bereikbaarheid met de auto, de kwaliteit van de infrastructuur of de afstand tot het centrum.
Campagnes om het fietsen te bevorderen moeten dan ook rekening houden met wijkspecifieke kenmerken, aldus Kampen en Wentink. Ze ontwikkelden daartoe een checklist die gemeenten kunnen gebruiken om op basis van de belangrijkste invloedsfactoren tot maatregelen te komen. Daarbij gaat het lang niet altijd om het aanleggen van nieuwe fietsinfrastructuur en het oplossen van verkeersonveilige locaties. Goedkope oplossingen als extra stallingen en fietslessen zetten soms meer zoden aan de dijk.