Het gebruik van dit mengsel voert terug tot 2006, toen de gemeente Umea als eerste begon met de toepassing ervan. Door het zand te mengen met warm water hecht het aan het oppervlak door het proces van smelten en weer bevriezen. De toepassing bleef beperkt tot de fiets- en voetpaden in Umea, omdat deze gemeente als enige beschikte over het benodigde materieel.
In de winter van 2010-2011 werd een onderzoek gestart naar de mogelijkheden van het mengsel door het Swedish National Road and Transport Institute. De eerste conclusie luidt dat de methode goede mogelijkheden biedt om het aantal gladheidsongevallen te verminderen. Het beste effect wordt bereikt op hard vastgepakte sneeuw en dik ijs. Het grootste probleem vormt het bevriezen van het zand in de hopper. Daarom werkt men aan verbetering van de samenstelling van het mengsel en de werkmethoden.
In februari is in Finland er een speciaal congres gepland over fietsen in winterse omstandigheden. Dan worden meer resultaten bekend van het onderzoek.