In veel gemeenten is de afgelopen jaren de aandacht voor de verblijfskwaliteit van het centrumgebied toegenomen, waarbij de toegankelijkheid van voetgangersgebieden voor fietsers is heroverwogen. Dit heeft in tal van gemeenten tot ware politieke kwesties geleid, met uiteindelijk een diversiteit aan oplossingen. Richtlijnen voor het thema ‘fietsers in voetgangersgebieden’ zijn dan ook niet voorhanden, waardoor politieke keuzen niet of nauwelijks cijfermatig onderbouwd kunnen worden. Het Fietsberaad gaf BRO opdracht om op straat te kijken of er lessen te trekken zijn uit de praktijk. Met als kernvraag: wanneer kunnen fietsers niet (meer) probleemloos gemengd worden met voetgangers?
Conclusies:
• Bij voetgangersdichtheden tot 100 voetgangers per uur per meter profielbreedte is volledige menging mogelijk.
• Bij voetgangersdichtheden boven 100 voetgangers per uur per meter profielbreedte, is het scheiden van voetgangers en fietsers binnen het profiel wenselijk. Tot dichtheden van 160 voetgangers per uur per meter profielbreedte biedt toepassing van een rijloper in een ongeleed profiel soelaas. Bij hogere voetgangersdichtheden (tot ruim 200 voetgangers per uur per meter profielbreedte) biedt een geleed profiel uitkomst.
• Als de voetgangersdichtheid boven 200 voetgangers per uur per meter profielbreedte uitstijgt, is de combinatie van fietsers en voetgangers niet langer mogelijk. Bij deze laatste situatie is dan direct de vraag: hoe bereik je dat fietsers niet meer in het voetgangersgebied komen?