"Betere fietsinfrastructuur leidt volgens de bevindingen van Oosterhuis niet a prori tot meer fietsen. De sterke toename van het fietsen in Nederland speelde zich vooral af in het begin van de 60-jaren",kijk dat geeft weer aan dat men zijn "fietsgeschiedenis" beter moet kennen. Al in de 50-er jaren was men bezig om goede, parallelle fietspaden aan te leggen. Denk maar aan de Noordoostpolder of de Flevopolder met prachtige parallelle wegen/fietspaden (alles moest befietsbaar zijn). Ook redelijk brede tegelpaden werden toen aangelegd en de polderwegen waren zo rustig tijdens de spitsuren dat ze ook prima te doen waren, kortom in die 60-er jaren was het nog zo slecht niet. Later vond men dat het beter kon ja voor de auto''s dan en reden de fietsers op smalle (moord)strookjes naast de auto''s. In onze gemeente werd daarna een arm van een fietser afgereden toen hij die voor de grap uitstak. Toen heeft men vliegensvlug terug die vrijliggende fietspaden weer aangelegd met helaas een oversteek waar een vriend van mij weer een aanrijding met een auto had. Soms vergeet men dat de fiets tot de 80-er jaren een prominente rol had: school, werk, sociale uitstapjes, sport, de fiets of de bromfiets waren HET vervoermiddel. Toen ik in de jaren 70 een grote fietstocht van ca. 300 km ondernam was de grootste hinderpaal al die snelwegen die je niet gewoon kon oversteken. En die vergelijking met Engeland en Ierland is ook scheef. Als je daar gefietst hebt dan weet je dat die landen helemaal niet licht glooiend of vlak zijn. Ze hebben daar verschrikkelijk steile hellingen van wel 25 %, mijn vrouw kon deze soms zelfs wandelend niet op en kreeg zelfs de slappe lach en ging dan achteruit de helling af. Ja dan ga je niet voor je lol elke dag met de fiets op weg. En fietspaden daar zijn soms prima maar ook vaak hartstikke gevaarlijk. Wat te denken van een steil fietspad met grind, rare jongens die Britten.