Het rapport zoomt voor wat betreft de fietsinfrastructuur in op 6 methodes.

CycleRAP van de ANWB kent scores aan de fietsinfrastructuur toe, waaruit is af te leiden wat het risico is dat een individuele fietser heeft op een ongeval. De methode is gebaseerd op wegkenmerken van fietspaden, fietsstroken en andere wegen waar fietsers (mede) gebruik van maken en intensiteiten. Voor de toepassing moet men een RAP licentie aanschaffen. 
 
De Fietserbond SPI baseert zich op gegevens die worden verzameld door vrijwilligers. De methode heeft als uitkomst een risicokaart opgeleverd die gebruikt kan worden als middel om werkzaamheden te prioriteren en te bepalen waar middelen doelmatig ingezet kunnen worden om de kans op ongevallen terug te dringen. De methode vraagt weinig tijd/kosten.
 
De Network Safety Index, ontwikkeld door de gemeente Amsterdam, SWOV en ANWB, is een meer uitgebreide en daardoor ook duurdere methode, bedoeld om een verkeersveiligheidsstrategie voor een regio te ontwikkelen. De methode vraag de nodige data als input en speciale software.

Gemeente Lelystad heeft op basis van de Routetoets, de Kernenmethode  en de richtlijnen CROW zelf een uitgebreide ‘risicogestuurde’ visie omtrent fietsen gemaakt, waarin is gekeken naar veiligheid, aantrekkelijkheid, directheid, samenhangendheid en comfort van het fietsnetwerk. Men kijkt bijvoorbeeld of de verlichting voldoet, kruisingen goed zichtbaar zijn en er, adequate bewegwijzering is. De methode vraagt nogal wat aan tijd- en kosten.

Het Keuzeschema kruispunten is bedoeld om het juiste kruispunttype te kiezen voor de veiligheid, het comfort en de doorstroming van het fietsverkeer. En met het beslismodel fietspaaltjes kan een goede afweging over noodzaak en vormgeving voor fietspalen worden gemaakt. Beide methoden, ontwikkeld door CROW-Fietsberaad zijn laagdrempelig, cq. goedkoop toe te passen.