Versie 26 november 2012

Naar aanleiding van deze presentatie schreef Elise Fikse het volgende in haar column over het Nationaal Fietscongres op 27 november 2012:

Folkert Piersma zit tot zijn nek in de stallingsproblemen. Hij is van ProRail en dan ben je eigenlijk sowieso altijd de gebeten hond, dus ook als het op fietsparkeren aankomt. Want als er één warzone op het gebied van fietsparkeren bestaat, dan is het de stationszone. Te weinig plek, te volle stalling, overal wrakken en weesfietsen en als je niet uitkijkt knipt de gemeente je fiets los en dumpt hem ergens kilometers buiten de stad waar je hem dan terug mag kopen, mits je hem kunt vinden tussen de duizenden identieke zwarte omafietsen. Het is een dingetje. En waar ligt de oplossing? In betaald stallen, in gratis plekken? Verontrustend genoeg, ligt volgend Folkert de oplossing in een complexe samenwerking tussen NS, ProRail, de gemeente en de Fietserbond. In Den Bosch gaat het goed, heb ik geleerd. Daar worden een autoparkeergarage ingeruimd als betaalde fietsenstalling en komen er daarbij nog een hele zwik gratis stallingen. Iedereen blij.

Maar in Haarlem, vertelde Folkert mij, hebben ze twee fantastische fietsenstallingen. Eentje is heel mooi en betaald en eentje is heel mooi en gratis. En nou is het probleem dat iedereen in de gratis stalling gaat staan, waardoor die te vol is en de betaalde leeg staat. Dus nou moeten we die gratis stalling maar wat onaantrekkelijker gaan maken, sociaal onveilig ofzo, zodat er tenminste iemand in de betaalde stalling gaat staan. Nou, misschien ligt het aan mij, maar dat is toch de omgekeerde wereld? Dat is als aan een mooie vrouw vragen om zich een beetje toe te takelen, omdat haar lelijke vriendin anders geen vent kan krijgen. Dan gaat er toch iets mis?

Misschien ben ik kortzichtig of egoïstisch, of allebei, maar weet je: ik wil gewoon niet betalen voor een fietsenstalling. Ik wil gratis staan. De overheid wil toch zo graag dat we allemaal op de fiets gaan? Dan zorg je maar dat ik ergens kan staan ook. Gratis. En een beetje dichtbij graag.
Gelukkig heb ik Kees van Ommeren aan mijn zijde. Hij is mijn nieuwe goeroe, want hij zei – en ik parafraseer – dat het eigenlijk onzin is om mensen te laten betalen voor fietsparkeren. Dat je het – oké en nu parafraseer ik echt – hypocriet zou kunnen noemen om een fietser te laten betalen, terwijl je de buspassagier helemaal ongans loopt te subsidiëren. Omdat een het de maatschappij ongeveer € 3,40 kost om iemand heen en weer met de bus te brengen, terwijl een fietsparkeerplek maximaal € 1 per dag kost. Waarom zou je mensen dan niet stimuleren om met de fiets naar het station te gaan? Bijvoorbeeld door ze gratis fatsoenlijke stallingen te bieden.

Maar goed, stel – en ik zeg stel he, puur hypothetisch – dat ik zou moeten betalen voor een fietsparkeerplek. Op het station. Dan wil ik dat alleen maar als het in minder dan drie minuten gepiept is en ik dicht bij het perron kan staan.

Gelukkig heeft Otto van Boggelen daar een heel mooi systeem voor, een zogenaamde ‘web-based tool’, waarbij je parkeergarage in en uit kunt fietsen zonder langs een chagrijnige kaartjesverkoper te hoeven die eigenlijke een band aan het plakken is en dus zuchtend overeind komt, zijn handen afveegt aan zijn broek en tergend langzaam naar je toe komt sjokken, waarop jij je goede humeur verloren en je trein gemist hebt. Nee met Otto’s tool reken je af met je ov-chipkaart of met je vingerafdruk, bibliotheek- of zelfs wietpas, maakt niet uit, als er maar een chip in zit. En als je het dan als gemeente helemaal op je heupen krijgt, dan neem je er ook gelijk een vol/vrij-systeem bij, zodat de fietsers niet drie keer de fietsflat op en neer hoeven op zoek naar die ene vrije plek. Dat is niet alleen handig in de zin van dat je er snel in en uit kan zonder veel gedoe met bonnetjes en rijen, maar het is ook leuk want je kunt er iets mee winnen! En dan niet zoals bij onze zuiderburen een regenponcho, maar een echte prijs, een fiets ofzo. Kijk, dan wordt het interessant. En het strookt ook met wat Thijs van Duijn vertelde: maak het aantrekkelijk, zorg voor een goed product, dan kun je mensen overtuigen.
Helaas voor mij werd ik gelijk uit de droom geholpen door Otto, want in Amsterdam worden de fietsenstallingen bewaakt door ex-gokverslaafden en die wil de gemeente liever niet blootstellen aan een loterijsysteem op de werkvloer.

Maar goed, dit is hypothetisch, want ik wil dus niet betalen.

Door Elise Fikse|www.standupcolumnist.nl| elise@standupcolumnist.nl | 06 – 28 24 38 17