Migranten en kinderen van migranten fietsen veel minder vaak. Het aantal dagen dat Turkse of Marokkaanse Nederlanders bijvoorbeeld de fiets pakken is iets meer dan de helft van dat van mensen zonder migratieachtergrond. Dit is een van de conclusies uit het op 25 mei verschenen rapport Multiculturele diversiteit in mobiliteit van het Kennisinstituut voor Mobiliteitsbeleid.


 
Er bestaat geen uitgesproken weerstand tegen de fiets onder migranten, maar ze zien het minder snel als dagelijks hulpmiddel. Voor kinderen is het handig en leuk maar als volwassene geven ze de voorkeur aan andere modaliteiten. Suboptimale fietsinfrastructuur, zoals ontbrekende fietspaden of oversteekvoorzieningen, lijkt een van de redenen te zijn dat migranten minder vaak op de fiets stappen. Ook ervaren ze bepaalde situaties eerder als onveilig dan mensen zonder migratieachtergrond. Verder weerhouden regen en wind, fietsdiefstal, een minder goede gezondheid en een gebrek aan rolmodellen in de naaste omgeving migranten ervan de fiets te pakken.
 
In het algemeen zijn mensen met een migratieachtergrond minder mobiel. Ze blijven vaker de hele dag thuis, hebben kortere reisafstanden en bezoeken minder bestemmingen. De woon-werkafstand en -reistijd zijn juist vaak langer dan bij mensen zonder migratieachtergrond. Mensen met een migratieachtergrond maken vaker gebruik van het openbaar vervoer en lopen ook meer.
 
Aanleiding voor het onderzoek was dat in Nederland momenteel 1 op de 4 mensen een migratieachtergrond heeft. Dat neemt naar verwachting de komende twintig jaar toe tot 1 op de 3. Een groep om rekening mee te houden in het mobiliteitsbeleid, zeker vanwege de verschillen met mensen zonder migratieachtergrond. Het Kennisinstituut voor Mobiliteitsbeleid gebruikte voor het onderzoek gegevens van twee jaar uit het nationale verplaatsingsonderzoek en koppelde deze aan gegevens over migratieachtergrond van mensen. Daarnaast hielden onderzoekers van het instituut interviews en groepsgesprekken met mensen met een migratieachtergrond.