Het nieuwe nationale fietsplan is inderdaad zo omvattend als het woord masterplan wil zeggen. Omvattend in de analyse. Het plan verkent eerst de beleidsvoornemens en cijfers van fietsgebruik in omringende staten en in de Länder en steden van Oostenrijk. Op basis van die vergelijkingen wordt ook een bandbreedte van effectiviteit bepaald. Omvattend is het plan zeker ook in de maatregelen. Het onderscheidt zeven ‘Handlungsfelder’, waarvan een attractieve en veilige fietsinfrastructuur er slechts één is.
In deze beleidsvelden en maatregelen zitten weinig opvallende zaken; het is een goed voorbeeld van integraal beleid zoals het ook ongeveer in een nieuw Nederlands fietsplan omschreven zou kunnen worden. Het grote verschil zit echter in de doelstellingen van het fietsbeleid, die in het Oostenrijks plan expliciet gerelateerd worden aan het niveau van fietsgebruik. Het Oostenrijkse fietsplan is afkomstig van het ‘Lebensministerium’, dat over de thema’s landbouw, milieu, water en voedsel gaat. Dus geen mobiliteit! In Oostenrijk past het bij de doelstellingen van het fietsplan, want die zijn ook niet specifiek op mobiliteit gericht, maar op milieu en gezondheid. En dat lijkt weer vooral te maken te hebben met het huidige fietsgebruik in Oostenrijk: gemiddeld gaat 5% van alle verplaatsingen per fiets.