Uit het onderzoek blijkt dat 42% van de werknemers toegang heeft tot een fiets kilometervergoeding bij de werkgever. Dit is duidelijk lager dan een auto of OV-vergoeding.
Aan de andere kant is de fiets kilometervergoeding vaker qua vergoed bedrag hoger dan 19 cent dan dat het geval is bij de auto of het ov.
Tevens blijkt dat, ondanks dat het wordt aangeboden, slechts 21% van de werknemers vervolgens ook de vergoeding gebruikt voor het fietsverkeer. Er is echter nog een grote groep (47%) van medewerkers die op fietsbare afstand woont, maar toch geen gebruik maakt van de vergoeding. Deze groep vormt een duidelijk potentiele groep om te stimuleren om meer de fiets te gebruiken.
Werknemers die gebruik maken van een fietskilometervergoeding fietsen significant meer dan werknemers zonder een fietsvergoeding. Ook het stimuleren van de aanschaf via een werkkostenregeling of een lease fiets/e-bike heeft een groot positief effect op het fietsgedrag. Ook voorzieningen op de werklocatie, zoals een douche of kleedruimtes dragen significant bij aan het fietsen onder medewerkers. Een gunstig beleid voor de auto heeft een sterk negatieve invloed op het fietsgedrag van werknemers. Een algemene reiskostenvergoeding (niet gebonden aan een modaliteit) leidt tot minder fietsdagen. Blijkbaar wordt zo’n algemene vergoeding vaker ingezet voor de auto en het OV. Het onderzoek toont hiermee aan dat werkgevers een grote bijdrage kunnen leveren om het reisgedrag in Nederland te verduurzamen. En dat het dus belangrijk is om de mogelijkheden die er zijn, om via de reiskostenvergoeding de fiets te stimuleren, onder de aandacht te blijven brengen bij zowel werkgevers als werknemers. Ook geven de uitkomsten inzicht in de te verwachte toe- of afname van fietsritten van werknemers bij verschillende beleidsveranderingen.