Het zou ons ook niet verbazen als iedere euro besteed aan goede fietsmaatregelen, zichzelf dubbel en dwars terugverdient en een hoger rendement heeft dan tal van andere infrastructuurprojecten waar momenteel geld aan wordt besteed. Dat zou er extra voor pleiten de fiets als een zelfstandig vervoermiddel te zien en niet alleen als een middel om de autoproblemen te verminderen. Dit stellen professor Bert van Wee (TU-Delft) en onderzoeker Hans Nijland (Milieu- en Natuur Planbureau) in een artikel in het tijdschrift Milieu.

Fietsen is gezond. Dat heeft vooral te maken het feit dat fietsen helpt tegen dikker worden. De gezondheidsrisico's die samenhangen met ernstig (overgewicht) zijn ondermeer suikerziekte, hart- en vaatziekten en verschillende vormen van kanker. De directe kosten voor de Nederlandse gezondheidszorg die samenhangen met overgewicht en obesitas werden voor het jaar 1999 geschat op ongeveer 500 miljoen. De jaarlijkse indirecte kosten als gevolg van ziekteverzuim en arbeidsongeschiktheid worden geschat op ongeveer 2 miljard euro, zo constateren Van Wee en Nijland.

Het (geldelijke) belang van de gezondheidsbaten is onlangs naar voren gekomen in onderzoek van Saelensminde die een studie heeft uitgevoerd naar de kosten en baten van fietsvoorzieningen (met name: fietspaden) in steden in Noorwegen. 'Interessant is, dat de baten 4 tot 5 maal zo hoog blijken te zijn als de kosten, waarmee fietsvoorzieningen gunstiger scoren dan andere transportinfrastructuur in Noorse steden.
Van die baten is het aandeel van gezondheidsbaten in de onderzochte steden maar liefst zo'n 55 tot 75%. Dat betekent dat de gezondheidsbaten alleen minimaal tweemaal zo hoog zijn als de kosten van de fietspaden.'
De auteurs waarschuwen wel dat dergelijke resultaten niet zomaar ook voor Nederland van toepassing worden verklaard, en al helemaal niet worden gebruikt om de baten van extra fietsvoorzieningen in te schatten. 'In Noorwegen was de uitgangssituatie in het algemeen heel veel slechter dan die in Nederland, waardoor al snel een forse verbetering in de fietsinfrastructuur gerealiseerd kon worden.'

Het zou volgens de auterus van het artikel in Milieu echter wel nuttig zijn een kosten-batenanalyse uit te voeren van diverse potenti�le beleidsmaatregelen gericht op fietsgebruik, zowel als zelfstandige maatregelen, als als onderdeel van een pakket maatregelen, bijvoorbeeld om centrale stedelijke gebieden (verder) autoluw of -vrij te maken. 'En dan zou het ons niet verbazen als de gezondheidswinst een substantieel aandeel in de totale baten blijkt te zijn. Het zou ons ook niet verbazen, maar dat moet dus nog blijken, als iedere euro besteed aan goede fietsmaatregelen, zichzelf dubbel en dwars terugverdient en een hoger rendement heeft dan tal van andere infrastructuurprojecten waar momenteel geld aan wordt besteed. Dat zou er extra voor pleiten de fiets als een zelfstandig vervoermiddel te zien en niet alleen als een middel om de autoproblemen te verminderen', aldus van Wee en Nijland.