De fiets is al het meest gebruikte vervoermiddel naar de binnenstad van Amersfoort. Het aandeel in het totaal van verplaatsingen binnen Amersfoort ligt nu op 52% maar dat moet stijgen tot 60% in 2030, zo stelt de gemeente. Het aandeel in het totaal van verplaatsingen buiten Amersfoort moet verdubbelen van 10% naar 20% in 2030.
Daarvoor wil men alle mogelijkheden uit de kast halen. Te beginnen met het completeren van het fietsnetwerk en het verbeteren van fietsvoorzieningen, zoals het fietsparkeren.
Daarbij onderzoekt men ook of het weghalen van verkeerslichten de doorstroming voor de fietser kan bevorderen. En men bekijkt hoe en waar het netwerk moet worden aangepast aan snellere e-fietsen en bredere bakfietsen.
Maar naast deze meer traditionele maatregelen, besteedt het Fietsplan ook uitbreid aandacht aan de mogelijkheden om innovatieve maatregelen in te zetten. Zo denkt de gemeente dat transportfietsen een belangrijke bijdrage kunnen gaan leveren in het vergroenen van de toelevering van goederen voor winkels en bedrijven in met name het stadshart. Er moeten overslagpunten aan de rand van de stad komen van waaruit het vervoer van kleinere goederen per elektrische cargobike kan worden voortgezet. Ook onderzoekt Amersfoort of er mogelijkheden zijn voor deelfietssystemen.
Voor de Amsterdamseweg, een weg met veel verkeerslichten, wordt de markt in een pilot uitgedaagd met innovatieve oplossingen te komen om fietsers makkelijk en snel over deze kruisingen te helpen, bijvoorbeeld door detectie aan de hand GPS- of bluetooth signalen van mobiele telefoons.
De fiets is niet alleen een goed vervoermiddel om van A naar B te gaan, ook levert het winst voor de gezondheid. Aan de andere kant spelen verkeersveiligheidsproblemen door grotere snelheidsverschillen tussen gewone fietsen en snorfietsen, e-bikes en speedpedelecs. Amersfoort stuurt in dat verband ook aan op het verwijzen van brommers én snorfietsen naar de rijbaan.
Bij dit alles is van belang dat de fiets consequent wordt meegenomen bij alle ruimtelijke ontwikkelingen: het zogenoemde ‘fietsinclusief beleid’. Bij besluiten over de inrichting van de stad – zowel bij nieuwe infrastructuur als in de bestaande ruimte – worden de consequenties voor de fiets meegewogen. Zijn bijvoorbeeld nieuwe woningbouw-, bedrijfs- of sportlocaties goed ontsloten voor de fietser? In het fietsinclusief beleid geven werkgevers de fiets een prominente plek in hun mobiliteitsbeleid voor werknemers, aldus de nota.
Financiële dekking voor alle plannen is er nog niet. Men rekent daarvoor – naast werk met werk maken - vooral op subsidieprogramma’s als VERDER, Beter Benutten Vervolg, en actieplannan en subsidieregelingen van de provincie, het rijk en de EU.
Enig inzicht in de kosten biedt men wel, door een lijstje met enkele indicatieve kosten te presenteren. Zo moet je voor het asfalteren van een tegelfietspad 250.000 euro per kilometer uittrekken, een snelfietsroute komt op 1 miljoen euro per kilometer en een fietstunnel kost 2-4 miljoen euro.