In november verscheen het rapport Inventarisatie maatregelen tegen mobiliteitsarmoede, resultaat van een onderzoek van MuConsult en Panteia in opdracht van het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Het onderzoek brengt recente maatregelen in kaart die een rechtstreekse bijdrage leveren aan het verminderen van mobiliteitsarmoede.
 
De 134 maatregelen die volgden uit de inventarisatie richtten zich voor het overgrote deel op vraaggestuurd vervoer, ov en multimodaliteit en in mindere mate op de fiets. Maatregelen voor de fiets zette men uitsluitend in in matig tot sterk stedelijk gebied. Meestal zijn dit diensten zoals fietslessen of het landelijke organisatie Fietsmaatjes, waarbij vrijwilligers ritten maken op een duofiets met mensen die niet meer zelfstandig kunnen fietsen, en aan het ANWB Kinderfietsenplan kun je een oude fiets doneren voor een kind dat zelf geen eigen fiets heeft.
Ook op het gebied van deelmobiliteit zijn er initiatieven, zoals Deeltweewielers in Rotterdam, maar de onderzoekers plaatsen hier de kanttekening bij dat, hoewel deelmobiliteit de vervoersmogelijkheden vergroot, het gebruik hiervan in de praktijk niet voor iedereen even gemakkelijk is. Dit komt onder meer door de inzet van nieuwe technologie waar niet iedereen vertrouwd mee is.   
Uit een inventarisatie van minimaregelingen gerelateerd aan mobiliteit bleek dat 49 van de 70 regelingen ondersteuning biedt voor het bezit van een eigen fiets, door een financiële bijdrage voor aanschaf of een fiets in natura.
 
De term mobiliteitsarmoede onderscheidt zich van het veelgebruikte vervoersarmoede door naast het ontbreken van mogelijkheden om zich te verplaatsen ook de wil of de durf om zich te verplaatsen mee te nemen. Voorbeeld daarvan zijn mensen die niet willen fietsen in het donker of niet durven fietsen op smallere fietspaden.