Er gaat een heel scala aan motieven schuil achter de wens tot ontwikkeling van een Europese fietsstrategie: klimaatverandering, energiebesparing, gezondheid, betaalbaarheid, economische ontwikkeling van de fietsindustrie, ontbreken van veilige stallingen en fietsinfrastructuur. Het belangrijkste streven is de verdubbeling van het aantal fietskilometers in 2030 en de organisatie van geharmoniseerde dataverzameling over fietsen.
 

Steden

De fietsstrategie zou lokale en regionale overheden moeten stimuleren tot het onderhouden van hun fietsinfrastructuur, het integreren ervan in stedelijke netwerken en het verbinden van buitenwijken met binnensteden door fietssnelwegen. Buiten de steden is ook de integratie van fietspaden in trans-Europese vervoersnetwerken een punt van aandacht, bijvoorbeeld voor fietstoerisme. Qua multimodaliteit staat het creëren van meer plaats voor fietsen in treinen op de agenda en het voorzien in meer veilige fietsenstallingen op overstappunten, zoals stations. Thema’s als de opkomst van de e-fiets, fietsveiligheid en vervoersarmoede vragen om de ontwikkeling van campagnes en regelgeving op zowel Europees als nationaal niveau.  
 

Economie

Verder is er veel aandacht voor het stimuleren van de Europese fietsindustrie, zodat die de competitie aankan met bedrijven van buiten Europa en er werkgelegenheid ontstaat. Zowel de productie van fietsen als die van onderdelen, zoals als batterijen voor e-fietsen, zouden zoveel mogelijk in Europa moeten plaatsvinden. Lidstaten zouden moeten worden aangemoedigd om de BTW op verkoop, huur en reparatie van fietsen te verminderen.
 
Het is afwachten van welke betekenis de Europese fietsstrategie zal zijn voor Nederland, waar fietsen al ver ontwikkeld is.