Fietsen kan bijdragen aan de zelfstandigheid en zelfredzaamheid van mensen met een beperking. Als zij bijvoorbeeld vanwege een fysieke beperking niet kunnen lopen gaat fietsen vaak nog wel. Toegankelijkheid en persoonlijke mobiliteit zijn in het VN-verdrag Handicap beschreven als rechten voor mensen met een handicap of beperking en Nederland heeft dit verdrag in 2016 geratificeerd. Toch ervaren fietsers met een beperking vaak nog belemmeringen die het fietsen lastig of zelfs onmogelijk maken, zo is te lezen in het rapport Onbeperkt fietsen.
 
Interviews
Het Mulier instituut voor sportonderzoek vroeg elf regelmatige fietsers met een fysieke en/of mentale beperking naar hun ervaringen op de fiets in Nederland en wat er volgens hen beter kan. De meeste van hen hebben een motorische beperking en fietsen op een aangepaste fiets, zoals een driewielligfiets. Fietsen bleek voor hen van grote betekenis om zich te verplaatsen of te sporten. In de praktijk lopen ze tegen een aantal belemmeringen aan, zoals een ingewikkelde procedure om een vergoeding voor een aangepaste fiets aan te vragen via de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO), problemen met slecht wegdek die het fietsen onmogelijk of gevaarlijk maken of de afwezigheid van parkeermogelijkheden. In een focusgroep met vijf professionals die betrokken zijn bij beleid en richtlijnen over fietsen of het ontwerp van de openbare ruimte of fietsenstallingen zijn de ervaringen en mogelijke oplossingen van de fietsers besproken.
 
Aanbevelingen
Op basis van de resultaten van de interviews en de focusgroep stelden de onderzoekers een uitgebreide lijst op met aanbevelingen voor adviesbureau’s, belangenorganisaties, gemeenten, provincies, landelijke overheid en onderwijs om de toegankelijkheid en mobiliteit voor fietsers met een beperking te verbeteren. Enkele van deze aanbevelingen voor de fysieke omgeving zijn dat verkeersborden voor iedereen, ook met een verstandelijke handicap, goed te begrijpen moeten zijn en dat het contrast op het wegdek en de verlichting voldoende moeten zijn voor mensen met een visuele beperking. Ook dringt men erop aan bij het maken van ruimtelijke plannen direct rekening te houden met de toegankelijkheid, zowel bij adviesbureaus als de overheid. Op het gebied van regelgeving zou er onder meer een landelijk erkend ontheffingsbewijs moeten komen waarmee fietsers met een beperking zo nodig in voetgangersgebied mogen fietsen en dicht bij hun bestemming mogen parkeren.
 
De volledige resultaten van het onderzoek zijn hier te vinden.