Het aanpakken van fietsdiefstal op station Voorschoten was ��n van de succesvolle toepassingen van het zogenaamde IVAB-model. De afkorting staat voor Integrale VerkeersveiligheidsAanpak Betrokkenen. Het model brengt veiligheidsproblemen in kaart en leidt de communicatie tussen de verantwoordelijke instanties in goede banen.

Het model komt uit de koker van Ahrend Kuijt, veiligheidsadviseur bij de Politie Hollands Midden. Kuijt trof zichzelf regelmatig aan in vergaderingen waar een scala van veiligheidsproblemen over tafel ging, maar waar na afloop nog steeds niet duidelijk was hoe die concreet zouden moeten worden aangepakt. Hij ontwikkelde een drietrapsmodel om hier verandering in te brengen. Dit IVAB-model begint met een quickscan, waarbij de belangrijkste problemen binnen een gebied in kaart worden gebracht. Via een computermodel wordt bepaald welke problemen de hoogste prioriteit hebben. Vervolgens geven alle betrokken partijen aan of ze zichzelf tot probleemeigenaar rekenen, en wat men eraan kan en wil doen. En tenslotte wordt een uitvoeringsplan opgesteld.
In Voorschoten stond de onveiligheid rond het station hoog op de agenda. Via het IVAB-model kwam fietsdiefstal als een probleem met een hoge prioriteit naar voren. En eveneens via de IVAB-aanpak wisten gemeente, politie, NS en de Fietserbond het eens te worden over een doeltreffende aanpak.
Ahrend Kuijt: 'In geval van Voorschoten hebben we ook duidelijke doelstellingen geformuleerd: het aantal fietsdiefstallen moet tot een bepaald niveau worden teruggebracht. En als na een tijdje het aantal diefstallen weer boven een limiet dreigt uit te komen, dan pakken we de draad samen opnieuw op.'
De methode heeft verschillende voordelen. Kuijt: 'De prioriteiten worden door de computer bepaald, en daar blijkt nauwelijks discussie over te ontstaan. Alleen dat al scheelt een hoop vergadertijd. Verder vermijd je vergaderingen waarbij slechts een deel van de toehoorders in het probleem ge�nteresseerd is. Zodra de prioriteiten en de stakeholders bekend zijn, wordt alleen met die groep verder vergaderd. En die weten vervolgens precies van elkaar wat men eraan doet en waar men elkaar kan aanvullen.'
Het model wordt in verschillende steden in de regio toegepast. Niet altijd scoort fietsdiefstal het hoogst. Maar, zo constateert Kuijt, als je andere zaken met een hoge prioriteit aanpakt, zoals bijvoorbeeld overlast door verslaafden, zie je dat in het kielzog daarvan ook andere problemen verminderen, waaronder fietsdiefstal.